Η Αλήθεια για το Ελληνικό Κράτος την Ελίτ & Πολιτικούς
Ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο , Γιώργος Κοντογιώργης , μιλώντας στον www.radio984.gr (Μέλος του ομίλου της ΚΡΗΤΗ TV) , εξήγησε γιατί η υποχωρητικότητα και στα εθνικά θέματα από το ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό σύστημα των κρατικοδίαιτων ελίτ , είναι μια συστηματικά και επί χρόνια καλλιεργημένη κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Γιατί το ελληνικό
πολιτικό σύστημα δεν παράγει πολιτικές κοινού συμφέροντος, αλλά νομής και διατήρησης του στο κράτος. Ο ίδιος ανέλυσε γιατί η χάραξη εθνικής στρατηγικής είναι αντιστρόφως ανάλογη των πράξεων του πολιτικού συστήματος, οδηγώντας μαθηματικά σε διαλυτικά φαινόμενα και έναντι του κράτους των Αθηνών , το ίδιο τον εθνικό κορμό της χώρας.
Βιογραφικό Σηµείωµα
Ο Γιώργος Κοντογιώργης γεννήθηκε στο Νυδρί Λευκάδας στις 14.2.1947. Πτυχιούχος της Νοµικής
Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, πραγµατοποίησε στο Παρίσι µεταπτυχιακές σπουδές πολιτικής
επιστήµης, κοινωνιολογίας και ιστορίας. Το 1975 ανακηρύχθηκε Docteur d’Etat πολιτικής επιστήµης
από το Β΄ Πανεπιστήµιο του Παρισιού. Η διατριβή του τιµήθηκε µε άριστα και βραβεύθηκε.
Από το 1976 διδάσκει στην Πάντειο ΑΣΠΕ, ενώ το 1980 έγινε υφηγητής πολιτικής επιστήµης στη Νοµική
Σχολή του Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Το 1983 έγινε αναπληρωτής καθηγητής και το 1985 εκλέχθηκε
καθηγητής πολιτικής επιστήµης στην Πάντειο ΑΣΠΕ.
Από το 1984 µέχρι το 1990 υπήρξε Πρύτανης της Παντείου ΑΣΠΕ. Σύνδεσε το όνοµά
του µε τη µεταρρύθµιση του πανεπιστηµιακού συστήµατος, ιδίως σε ότι αφορά τις
πέντε Ανώτατες Σχολές της χώρας, µε αιχµή του δόρατος τη µετεξέλιξη της Παντείου
ΑΣΠΕ σε πλήρες Πανεπιστήµιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστηµών µε οκτώ
ολοκληρωµένα τµήµατα, καλύπτοντα το µεγαλύτερο φάσµα των κοινωνικών
επιστηµών, µε νέους ερευνητικούς θεσµούς (Κέντρα Ερευνών κ.λπ.), µε άνοιγµα του
Πανεπιστηµίου στην κοινωνία και την παραγωγή, µε διεθνείς συνεργασίες και
αναγνώριση. Υπήρξε από τους πρώτους που εισήγαγε τα ευρωπαϊκά προγράµµατα
(Erasmus, επιµορφωτικά κ.λπ.) στο ελληνικό πανεπιστήµιο, ενώ επί σειρά ετών ήταν
υπεύθυνος γι’ αυτά στο I.E.P. του Παρισιού. Υπό την ιδιότητά του αυτή εισηγήθηκε
την ιδέα και συµµετείχε ως µέλος της Διοίκησης (1996-2002) στη δηµιουργία του
Ευρωπαϊκού Δικτύου Πολιτικής Επιστήµης (EPSNET), που εξελίχθηκε στη
µεγαλύτερη ένωση ευρωπαϊκών πανεπιστηµίων µε αντικείµενο την πολιτική
επιστήµη, συµπεριλαµβανοµένων και εκείνων της Κεντρικής και της Ανατολικής
Ευρώπης.
Μέλος ελληνικών και ξένων επιστηµονικών ενώσεων έχει διδάξει σε πολλά ξένα
Πανεπιστήµια, όπως: I.E.P. Παρισιού (επί σειρά ετών), Paris IX Dauphine,
Στρασβούργου, I.E.P. Bordeaux, I.E.P. Lille, I.E.P. Toulouse, Montpellier, La
Rochelle, U.L.Bruxelles, U.C. Louvain, Laval του Κεµπέκ, Tόκιο, Γενεύης, Σιένας,
La Sapienza της Ρώµης, Cesare Alfieri της Φλωρεντίας, Autonoma de Barcelona,
Complutenza de Madrid, Σαλαµάνκας, Γρανάδας, Πεκίνου, Σαγκάης, Ταϊβάν,
Τιράνων, Σόφιας, L.S.E, Coimbra, Λισαβόνας, Ponta Delgada (Αζόρες), Σιένας,
Βερολίνου, Ανοβέρου, Siegen, Debrecen, Οραντέας, Ιασίου, Κλουζ-Ναπόκα, Κισνέφ
κ.λ.π.
Συγχρόνως, διετέλεσε Τιτουλάριος της έδρας Franqui στο Πανεπιστήµιο των
Βρυξελλών και Διευθυντής Ερευνών (Directeur de Recherche) στο γαλλικό CNRS.
Υπήρξε ιδρυτικό µέλος (µε τον Ι.Κίννα) και για τα πρώτα χρόνια ο Γεν. Γραµµατέας
της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήµης. Διετέλεσε ή εξακολουθεί να είναι
µέλος αλλοδαπών ακαδηµαϊκών και ερευνητικών θεσµών, όπως του Ανωτάτου
Συµβουλίου και του Συµβουλίου Ερευνών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστηµιακού
Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (και µέλος της επιτροπής που πραγµατοποίησε τη
συνταγµατική του µεταρρύθµιση), της Γ.Σ. του Πανεπιστηµίου της Ευρώπης, των
2 Επιστηµονικών Συµβουλίων του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών του Άαχεν, του
Κέντρου Περιφερειακών Πολιτικών (OPPES/CEPEL) του Πανεπιστηµίου του
Μονπελλιέ και του Centro di ricerca sull’integrazione europea (CRIE) του
Πανεπιστηµίου της Σιένα, εµπειρογνώµονας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέµατα
τριτοβάθµιας εκπαίδευσης, υπεύθυνος Ευρωπαϊκών πανεπιστηµιακών και
ερευνητικών προγραµµάτων, επιστηµονικός εταίρος της Revue Internationale de
Politique Comparée, της συντακτικής/επιστηµονικής επιτροπής της Revue de science
politique Pôle Sud, της συντακτικής επιτροπής του Journal Southeastern Europe
(USA), δηµιουργός και επί σειρά ετών επιστηµονικός υπεύθυνος ενός Master
Européen en Science Politique µε έδρα το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστηµών του
Παρισιού, ιδρυτικός εταίρος, µέλος του επιστηµονικού συµβουλίου και καθηγητής
του Master in European Studies µε έδρα το Πανεπιστήµιο της Σιένα και εταίρους
δώδεκα ευρωπαϊκά πανεπιστήµια. Είναι επίσης µέλος του επιστηµονικού συµβουλίου
των επιστηµονικών περιοδικών Το Βήµα των Κοινωνικών Επιστηµών και Τετράδια
Πολιτικής Επιστήµης, Επιθεώρηση κοινωνικών ερευνών κ.α.
Τέλος είναι αντεπιστέλλων µέλος της Διεθνούς Ακαδηµίας του πολιτισµού της
Πορτογαλίας.
Το Φθινόπωρο του 1985 διατέλεσε επί δίµηνο Γενικός Διευθυντής της ΕΤ 1 και το
1989 (από 1ης Ιουλίου έως την 31η Δεκεµβρίου 1989), Πρόεδρος-Διευθύνων
Σύµβουλος της ΕΡΤ ΑΕ. Η περίοδος αυτή συµπίπτει µε τον εκδηµοκρατισµό της
δηµόσιας ραδιοτηλεόρασης και τη δηµιουργία µε εισήγησή του της πρώτης
ανεξάρτητης αρχής στη χώρα, του Εθνικού Συµβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Στις
εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 1993 διατέλεσε υπηρεσιακός υφυπουργός Τύπου και
ΜΜΕ.
Για πολλά χρόνια υπήρξε αρθρογράφος αθηναϊκών εφηµερίδων και επιµελητής
στήλης/παρέµβασης διανοουµένων σε µεγάλη αθηναϊκή εφηµερίδα.
Ερευνητικός προσανατολισµός: Η οικοδόµηση της κοσµοσυστηµικής
γνωσιολογίας.
Κυριότερα έργα του συγγραφέα:
La théorie des révolutions chez Aristote (ελλ.µτφ. Νέα Σύνορα, 1982), LGDJ,
Παρίσι, 1978. Η ελληνική λαϊκή ιδεολογία. Κοινωνικο-πολιτική µελέτη του Δηµοτικού
Τραγουδιού, Νέα Σύνορα, Αθήνα, 1979. Κοινωνική δυναµική και πολιτική
αυτοδιοίκηση. Οι ελληνικές κοινότητες της τουρκοκρατίας, Νέα Σύνορα, Αθήνα, 1982.
Πολιτικό σύστηµα και πολιτική, Πολύτυπο, Αθήνα, 1985. Histoire de la Grèce, Hatier,
Παρίσι, 1992. “Le citoyen dans la cité”, in B.Badie, P. Perineau, Le citoyen, Presses
des sciences po, Paris, 2000. Νεοτερικότητα και πρόοδος, Κάκτος, 2001. Το αυταρχικό
φαινόµενο, Παπαζήσης, Αθήνα, 2003. Πολίτης και πόλις. Έννοια και τυπολογία της
πολιτειότητας, Παπαζήσης, Αθήνα, 2003. La Grèce du politique, Montpellier, 2003.
“Democracy and Representation. The Question of Freedom and the Typology of
Politcs”, Λονδίνο, 2005. “Political Culture in Greece”, in Takashi Inogushi, Jean
Blondel (ed.), Globalization and Political Culture of Democracy, Τόκιο, 2003. Το
ελληνικό κοσµοσύστηµα, τ. Α. Η κρατοκεντρική περίοδος της πόλης, Σιδέρης, Αθήνα,
2006. Έθνος και ‘εκσυγχρονιστική’ νεοτερικότητα, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα,
2006. “Political Science in Greece”, in H.-D. Klingemenn (ed.), The State of the
Political Science in Western Europe, Barbara Budrich Publishers, Opladen, 2007.
Ελληνικότητα και διανόηση (οµού µε Μίκη Θεοδωράκη), Ιανός, Αθήνα, 2007. Η
3
δηµοκρατία ως ελευθερία. Δηµοκρατία και αντιπροσώπευση, Πατάκης, Αθήνα, 2007.
Η ελληνική δηµοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή, Παρουσία, Αθήνα, 2008. 12/2008. Οι
νέοι, η ελευθερία και το κράτος, Ιανός, Αθήνα, 2009. «Culture et civilisation Images et
representation des concepts», in: Estudos do Sιculo XX, nΊ8 (2008). «L’ Europe
politique: quel avenir?”, M.M. Ribeiro (ed.,), Imaginar Europa, Coimbra, 2009.
Οικονοµικά συστήµατα και ελευθερία, Σιδέρης, Αθήνα, 2010. Περί έθνους και
ελληνικής συνέχειας, Ιανός, Αθήνα, 2011. De l’Europe politique, L’Harmattan, Paris
2011. L’Europe et le Monde, L’Harmattan, Paris, 2011. Κοµµατοκρατία και δυναστικό
κράτος, Πατάκης, Αθήνα, 2012. “Il fenomeno autoritario in Europa” and “La dittatura
militare in Grecia (1967-1974). Questioni di approccio del fenomeno autoritario”, in
Giuliana Laschi (dir), Memoria d’Europa, Ed. Franco Angeli, Milano, 2012. Οι
Ολιγάρχες, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2014.
Επίσης, περισσότερα από 300 επιστηµονικά άρθρα, κυρίως σε διεθνή περιοδικά και
σε συλλογικούς τόµους.
Υπό εκτύπωση το βιβλίο του: (α) Το ελληνικό κοσµοσύστηµα. τ.Β’, Η περίοδος της
οικουµενικής οικοδόµησης, 850 σελ. Εκδόσεις Σιδέρη.
